FIAT
Η ιστορία της FIATΙστορικό, 23/10/2008
Η Fiat είναι η μεγαλύτερη ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία και πλέον αποτελεί όμιλο, που έχει υπό την στέγη του τις Ferrari, Iveco, Maserati, Abarth, Alfa Romeo και Lancia. Ως μάρκα κατασκευάζει σχετικά οικονομικά αυτοκίνητα εναρμονισμένα με τον καιρό τους, τα οποία διοχετεύονται σε 61 αγορές του κόσμου, με εργοστάσια σε Βραζιλία, Αργεντινή, Πολωνία, Γαλλία, Αίγυπτο, Ν. Αφρική, Ινδία και Κίνα. Επίσης, ως όμιλος (Fiat Group) έχει κατασκευάσει αεροσκάφη, άρματα μάχης, ενώ ασχολείται επίσης με αγροτικά μηχανήματα, εμπορικά οχήματα, μοτοσικλέτες, μεταλλουργικά προϊόντα, συστήματα παραγωγής, κατασκευές, υπηρεσίες, εκδόσεις και τουριστικά θέρετρα.
Η ιστορία της Fiat ξεκινά τον 19ο αιώνα με τον ιδρυτή της, Giavanni Agnelli, στο τιμόνι από το 1899 μέχρι το 1945 που πέθανε. Το πρώτο της αυτοκίνητο ήταν το 3 1/2 CV, ενώ ακολούθησαν τα 8HP και 24ΗΡ, που είχαν μεγάλες επιτυχίες στους αγώνες. Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα η Fiat αναπτύσσεται συνεχώς σε διάφορους τομείς της βιομηχανίας, αλλά ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος την αφήνει σε κρίσιμη κατάσταση. Η εταιρεία ανακάμπτει και παράγει δυο πολύ δημοφιλή αυτοκίνητα, το Topolino και το Balilla. Το τέλος του B’ ΠΠ την βρίσκει σε δύσκολη κατάσταση, αλλά τα νέα μοντέλα της Fiat, 500 και 1400, την βοηθούν να ανακάμψει γρήγορα. Ακολουθούν τα 600, 1300, 1500, 1800 και 124 ενώ το 1971 παρουσιάζεται το 127 με μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα, η Fiat κατασκευάζει όλο και δημοφιλέστερα μοντέλα, όπως το Panda, το Uno, το Punto, η «Ferrari των φτωχών» Coupe και βέβαια το Cinquecento. Ο νέος αιώνας βρίσκει την Fiat σε οικονομική κρίση. Η οικογένεια Agnelli εξακολουθεί να την ελέγχει, αλλά οι δυσκολίες την φέρνουν ένα βήμα πριν την εξαγορά της από την General Motors, που τελικά δεν ολοκληρώθηκε. Από τότε η εταιρεία ακολουθεί μια στρατηγική περικοπής εξόδων και ανασυγκρότησης για να αντεπεξέλθει στα νέα δεδομένα, ενώ πλέον σήμερα έχοντας ανανεώσει την γκάμα της προσφέροντας φρέσκα προϊόντα που διαθέτουν ονόματα από το ένδοξο παρελθόν, έχει πλέον περάσει σε νέα σελίδα.
πηγη:https://www.sportdrive.gr/fiat
Από το 1901 έως το 1910
Το φορτηγό μεταφοράς 24HP. Το 24HP κατασκευάστηκε από 1903 έως το 1905.
Στην έκθεση του Μιλάνου το 1901, η νεοϊδρυθείσα εταιρεία Fabbrica Italiana Automibili Torino, παρουσίασε δύο λεωφορεία και ένα μάλλον ασυνήθιστο ρυμουλκούμενο όχημα προορισμένο για χρήση από την πυροσβεστική υπηρεσία: αυτό το όχημα χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για το πρώτο φορτηγό, το 24HP, που κατασκευάστηκε το 1903. Το 24 Horse Power, σηματοδότησε την έναρξη για την παραγωγή αυτοκινήτων για επαγγελματική χρήση της Fiat. Ήταν σχετικά μικρό σε μέγεθος, όπως και όλα τα αυτοκίνητα της εποχής, με διαστάσεις παρόμοιες με εκείνες ενός σύγχρονου αυτοκινήτου, αλλά με λειτουργίες και χωρητικότητα ενός φορτηγού: η ράμπα φόρτωσης ήταν από φουρνισμένο ξύλο που μπορούσε να σηκώσει μέχρι και 4.000 κιλά φορτίο. Αν λάβουμε υπόψη το σχεδιασμό του 24HP (που ήταν επαναστατικός για την εποχή), χρειάζονταν μια περίοδο ελέγχου και για αυτό το λόγο, κατασκευάστηκαν τρία πρωτότυπα. Ακολούθησαν διάφορες δοκιμές και το 24HP τις πέρασε όλες με τόσο καλές επιδόσεις όπου ακόμη και οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ιταλίας εκδήλωσαν ενδιαφέρον για το καινούργιο αυτό αυτοκίνητο. Το 1906, κατασκευάστηκε ένας περιορισμένος αριθμός μοντέλων 24HP, ενώ ο διάδοχός του, το φορτηγό 18-24HP θα γνωρίσει επιτυχημένη μαζική παραγωγή. Από το 1911 έως το 1920
Ένα φορτηγό Fiat 1F παραδίδεται στο Βρετανικό Ταχυδρομείο. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1911 και 1915.
Την περίοδο 1911-1915, άρχισε η παραγωγή των πρώτων 'πραγματικών αυτοκινήτων επαγγελματικής χρήσης', κυρίως λόγω των αναγκών που προέκυψαν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά ακολούθησε μια σύντομη ύφεση και έπειτα η ζήτηση άρχισε πάλι να ανεβαίνει κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή την περίοδο, οι εξαγωγές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία μεγάλου τζίρου της εταιρείας στο Τορίνο και οι πελάτες της Fiat ήταν κυρίως οι ένοπλες δυνάμεις διαφόρων χωρών. Για την ακρίβεια, η Fiat εφοδίαζε με ελαφρά επαγγελματικά αυτοκίνητα τα επιτελεία πολέμου της Γαλλίας, Ρωσίας, Ελλάδας και της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1911 έγινε η πρώτη παρουσίαση της 1F (Το γράμμα «F» σημαίνει στα ιταλικά ‘furgone’ δηλαδή φορτηγό), το πρώτο όχημα με σχήμα φορτηγού. Με κυβισμό κινητήρα 1846cc, αυτό το ευέλικτο όχημα προέκυψε από το πλαίσιο του αυτοκινήτου TIPO 1, είχε ικανότητα φορτίου 500 κιλών και ήταν ιδανικό για εργασίες μικρής κλίμακας. Αρκετά μοντέλα αγοράστηκαν από το Βρετανικό Ταχυδρομείο. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε το πιο ανθεκτικό 2F. Προέκυψε από το TIPO2 του 1910, είχε κυβισμό 2813cc, παραγώμενη ισχύ γύρω στους 20bhp και ικανότητα φορτίου 1000 κιλά. Η έκδοση του αμαξιού σε φορτηγό είχε καλυμμένο το πλαίσιο με μουσαμά και κατασκευάστηκε ως όχημα μεταφοράς του στρατού, ιδανικό για να μεταφέρει άνδρες και υλικό. Αγοράστηκε από το Βρετανικό Ναυτικό. Από το 1921 έως το 1930
Ένα φορτηγό Fiat 502F με καρότσα Garavini. Κατασκευάστηκε από το 1923 έως το 1927.
Από το 1922 και μετά την οικονομική κρίση του 1921, ο συνδυασμός διαφόρων στοιχείων έδωσε μια ώθηση στον τομέα. Από το 1931 έως το 1940
Ένα pick-up φορτηγό Fiat 508 του 1932, το οποίο προήλθε από το διάσημο Balilla.
Η Fiat συγχωνεύτηκε με άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες που είχαν έδρα στο Τορίνο, σε μια προσπάθεια να μειώσει το κόστος παραγωγής και να ανοίξει το δρόμο σε ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον.
Το 1932, κυκλοφόρησε στην αγορά το Balilla Van, το μικρό φορτηγό 508. Ελαφρύ, ευκίνητο και εύκολο στην οδήγηση, "ο πυγμαίος" (όπως ονομάστηκε) αποτελούσε μία έκδοση του επιβατικού αυτοκινήτου για μεταφορά εμπορευμάτων: άνεση, χαμηλή κατανάλωση, μέγιστη ταχύτητα 75 χλμ/ώρα και ικανότητα φορτίου μεταξύ 320 και 380 κιλών. Επρόκειτο για μια μεγάλη επιτυχία: τουλάχιστον 113.000 Balillas κατασκευάστηκαν σε μια πενταετία, πολλά εκ των οποίων ήταν μικρά φορτηγά. Εκείνη την εποχή έγινε επίσης η πρώτη παρουσίαση του πρώτου φορτηγού της Fiat με κινητήρα ντίζελ. Το 621: με ικανότητα φορτίου 2250 κιλών, το πλαίσιο είχε δύο πόρτες, παράθυρα που χαμηλώνουν και πτυσσόμενο παρμπρίζ. Η ράμπα φόρτωσης είχε πτυσσόμενα πλευρικά τοιχώματα και πίσω ανοιγόμενη πόρτα. Μπορούσε επίσης να δεχθεί μεταλικά τόξα για την τοποθέτηση αδιάβροχου προστατευτικού μουσαμά. Αυτό το όχημα ήταν ειδικά σχεδιασμένο για μεταφορά εμπορευμάτων. Το 1934, η γκάμα επεκτάθηκε με την προσθήκη ενός 4 κύλινδρου κινητήρα ντίζελ, που έδινε 55 bhp, αντίθετα με τον κινητήρα βενζίνης των 45 bhp. Η επιτυχημένη σειρά των φορτηγών 621, σε συνδυασμό με τους κινητήρες με ντίζελ και βενζίνη, οδήγησε στη δημιουργία της ηλεκτρικής μηχανής, με μια μπαταρία που βρισκόταν κάτω από το πλαίσιο. Από το 1941 έως το 1960
Ένα pick-up φορτηγό Fiat 1100 ALR του 1947.
Κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1940, η παραγωγή της Fiat έπεσε δραματικά, εξαιτίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και των συμμαχικών βομβαρδισμών που έπληξαν σοβαρά την πόλη του Τορίνο, συμπεριλαμβανομένων και των εργοστασίων της Fiat και άλλων μικρότερων. Μετά τον πόλεμο, αν και ο δρόμος της ανάκαμψης έμοιαζε μακρύς και σκληρός, για τον τομέα των ελαφριών επαγγελματικών οχήματων ξεκίνησε μία σταθερή περίοδος ανάπτυξης.
Η Fiat έπρεπε να λάβει υπόψη το γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη της χώρας δεν περιοριζόταν μόνο στη βιομηχανία, αλλά επηρεαζόταν επίσης και από τις μικρές ανεξάρτητες εταιρείες: τόσο οι καταστηματάρχες όσο και οι τεχνίτες χρειάζονταν οχήματα, για τη μεταφορά περιορισμένων ποσοτήτων εμπορευμάτων, δειγμάτων ή εξοπλισμού. Η διαπίστωση αυτή πήρε συγκεκριμένη μορφή το 1947 όταν, μετά την εμπορική επιτυχία του μοντέλου 1100, η Fiat αποφάσισε να παράγει εκδόσεις των οχημάτων της για επαγγελματίες. Το 1100 ήταν εφοδιασμένο με ένα αξιόπιστο κινητήρα, αλλά αυτό που έκανε το Fiat 1100 ALR ένα επιτυχημένο επαγγελματικό όχημα ήταν πάνω απ' όλα η σταθερότητα του κιβωτίου μετάδοσης και το εξαιρετικά ισχυρό, ευέλικτο πλαίσιό του. Η σημασία αυτού του οχήματος δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στην τεχνολογική υπεροχή του αλλά και στο γεγονός ότι ήταν ένα από τα πρώτα επαγγελματικά μοντέλα που παράχθηκαν αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ως εκ τούτου αποτέλεσε σύμβολο της αναγέννησης της Ιταλίας στη συλλογική συνείδηση. Επιπλέον, το σταθερό, μακρύτερο πλαίσιο το κατέστησε κατάλληλο για ένα φάσμα διαφορετικών χρήσεων, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας, της βιομηχανίας και της μεταφοράς προσωπικού και εμπορευμάτων. Είναι για αυτά τα συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά του που το Fiat 1100 ALR θεωρείται ο πρόδρομος των επαγγελματικών οχημάτων που ακολούθησαν. Από το 1961 έως το 1970
Fiat 238.
Το Fiat 238 ήταν ένα μεγάλο φορτηγό που παράχθηκε από τη Fiat από το 1967 έως το 1983.
Μετά την επιτυχία του 600 Multipla, η Fiat αποφάσισε να αναμορφώσει την γκάμα των επαγγελματικών οχημάτων της, ξεκινώντας με την εισαγωγή του 238. Το μοντέλο αυτό ήταν στην πραγματικότητα η φυσική εξέλιξη του 1100T. Από καθαρά τεχνικής άποψης, το 238 ήταν βασισμένο στο αυτοκίνητο Primula (Autobianchi), με έναν βενζινοκινητήρα 1200 cc που απέδιδε 44 ίππους και επέτρεπε στο όχημα να φτάνει την τελική ταχύτητα των 105 χλμ/ώρα. Από το λανσάρισμά του ακόμα, το μοντέλο ήταν διαθέσιμο σε πολλές διαφορετικές εκδόσεις (αυτή η φιλοσοφία της διαφοροποίησης ήταν επίσης έντονα παρούσα και στα Fiat 242 και Ducato): ημιφορτηγά, φορτηγά, οχήματα για μετατροπές, μεταφοράς επιβατών, ασθενοφόρα. Παρά τη μεταγενέστερη καθιέρωση του 242, το 238 παρέμεινε στην παραγωγή, με μόνο μια μικρή αναμόρφωση, μέχρι και το 1983. Από το 1971 έως το 1980
Fiat 242.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, η Fiat αναδιοργανώθηκε σε διαφορετικούς και ξεχωριστούς τομείς: ο τομέας του επαγγελματικού αυτοκινήτου και ο τομέας αυτοκινήτου διαχωρίστηκαν, με την δημιουργία της IVECO το 1975 -ένα μεγάλο βήμα στην ιστορία της μεταφοράς εμπορευμάτων- και δημιουργήθηκε η Fiat Light Commercial Vehicles.
Η Fiat Light Commercial Vehicles εισήγαγε διάφορα μοντέλα, όπως το 242 –σε συνεργασία με την Citroën- το 850Τ, το 900Τ και το Fiorino 127, που κατασκευάζεται ακόμα μέχρι σήμερα στη Βραζιλία. Την ίδια στιγμή, ξεκίνησαν οι εργασίες για τη δημιουργία και ανάπτυξη ενός ειδικού δικτύου πωλήσεων που θα προσέφερε αυτοκίνητα επαγγελματικής χρήσης στους πελάτες. Το Fiat 242 van επηρέασε σημαντικά την παραγωγή της Fiat Auto Commercial Vehicles, με σημαντικές τεχνολογικές συνέπειες για τις επόμενες εκδόσεις, ιδίως το Ducato. Εκτός από την αντοχή και την αξιοπιστία του, ένα άλλο χαρακτηριστικό ήταν η ιδιαίτερα επίπεδη επιφάνεια φόρτωσής του και το χαμηλό κατώφλι που έδινε ευκολότερη πρόσβαση στο χώρο. Το μοντέλο αυτό χρησιμοποιήθηκε επίσης για πολύ συγκεκριμένες μετατροπές, όπως οι εκδόσεις για δημόσιες συγκοινωνίες αλλά και γενικές μεταφορές. Η έκδοση free-time, διασκευασμένη σε αυτοκινούμενο (τροχόσπιτο), ήταν επίσης σημαντική ως προς τις πωλήσεις αλλά και για την πρωτοτυπία της. Στη δεκαετία του 1970, το μοντέλο κυριάρχησε στην αγορά των ελαφριών επαγγελματικών οχημάτων στην Ιταλία ενώ μοιράστηκε σχεδόν αποκλειστικά αυτή την επιτυχία του με τον προκάτοχό του, το Fiat 238. Η παραγωγή σταμάτησε οριστικά το 1987. Στα χρόνια αυτά, οι τάσεις της αγοράς, τόσο στην Ιταλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, παρουσίασαν μια μετακίνηση προς τα λεγόμενα μίνι βαν (επαγγελματικά οχήματα, με ικανότητα φόρτωσης μεταξύ 300 και 400 kg), ως την καλύτερη λύση για τις μεταφορές στις αστικές περιοχές και για τις μεταξύ των πόλεων ανάγκες μεταφοράς. Το 1976, η συνολική ζήτηση για τα ελαφριά οχήματα μεταφοράς έφτασε τις 24.000 μονάδες στην Ιταλία και τις 300.000 μονάδες στην Ευρώπη.
Η Fiat απάντησε σε αυτή την τάση της αγοράς με την εισαγωγή του 127 Fiorino. Με άλλα λόγια, πήρε το καλύτερο σε πωλήσεις αυτοκίνητο στην Ευρώπη, το 127, και, διατηρώντας όλα τα μηχανικά χαρακτηριστικά και την άνεση που το χαρακτήριζε, τού έδωσε μια λογική ικανότητα φόρτωσης: 360 κιλά συν το βάρος του οδηγού. Από το 1981 έως το 1990
Ducato Fiat.
To 1981 ξεκίνησε η παραγωγή ενός πραγματικά επαναστατικού και καινοτόμου φορτηγού, του Ducato x2/12. Βασισμένο σε ένα project του 1978, το καινούργιο μοντέλο προοριζόταν σε ένα ελαφρύ επαγγελματικό όχημα που θα γνώριζε μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη. Η επιτυχία του μοντέλου αυτού μπορεί να ερμηνευτεί από το γεγονός ότι παράγεται μέχρι σήμερα μετά από τόσα χρόνια: για την ακρίβεια από το 1981 μέχρι το 2004, είχαν κατασκευαστεί περισσότερα από 3 εκατομμύρια Ducato! Το 1981 ήταν επίσης η χρονιά όπου κυκλοφόρησε η έκδοση σε ανοιχτό ημιφορτηγό του Fiorino, απόδειξη της αυξανόμενης ανάγκης για επιπλέον διαφοροποιήσεις στον τομέα των επαγγελματικών αυτοκινήτων, από φορτηγά μέχρι ανοιχτά ημιφορτηγά. Από το 1991 έως το 2000
Fiat Scudo. Κατασκευάστηκε το 1995.
Το 1994, το Ducato x2/30 ψηφίστηκε ως «Van of the year». Τη δεκαετία του ’90, μετά το Ducato ακολούθησαν άλλα επιτυχημένα μοντέλα, όπως το Scudo, το Doblò και οι εκδόσεις Van άλλων αυτοκινήτων. Το 1995, το Scudo παρουσιάστηκε με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως ένα καινούργιο ελαφρύ επαγγελματικό αυτοκίνητο για επαγγελματίες που αναζητούσαν ένα επιβατικό αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους με μεγάλο όγκο φόρτωσης και την αίσθηση οδήγησης ενός αμαξιού. Το Doblò, κατασκευασμένο στην Τουρκία, κυκλοφόρησε το 2000 στην Ιταλία και το 2001 σε άλλες χώρες και γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 2000 η ιδέα του ανοιχτού ημιφορτηγού, που είχε ξεκινήσει με το Fiorino το 1981, υλοποιήθηκε με την κατασκευή του Strada, ένα ανοιχτό ημιφορτηγό από την γκάμα του Palio. Από το 2001 έως σήμερα
Νέο Ducato. Κατασκευάστηκε το 2006.
Η Fiat Professional συνεχίζει να επεκτείνεται: τα τελευταία 5 χρόνια έχει ανανεώσει πλήρως την γκάμα των προϊόντων της και έχει επίσης εισάγει νέα μοντέλα. Το 2006 ήταν το έτος λανσαρίσματος του νέου Ducato το οποίο, ακόμη και σήμερα, εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή της γκάμας: μία ξεχωριστή, state-of-the-art εμφάνιση, άνεση και επιδόσεις υψηλού επιπέδου, ακόμη πιο ολοκληρωμένα συστήματα τηλεπικοινωνιών και εξοπλισμός ασφαλείας, χαμηλό κόστος συντήρησης και αμέτρητες διακρίσεις από τον διεθνή Τύπο το καθιστούν το καλύτερο όχημα για μετατροπές αναψυχής. Την ίδια χρονιά, το Doblo Cargo κέρδισε το διάσημο βραβείο «International Van of the year 2006" λόγω του πρωτότυπου σχεδιασμού του, των νέων εκδόσεων με μακρύ μεταξόνιο, των κινητήρων πετρελαίου Multijet και διπλού καυσίμου Natural Power και της αυξημένης ικανότητας φόρτωσης και χωρητικότητας. Το 2007 πραγματοποιήθηκε το λανσάρισμα του νέου Scudo, ένα όχημα που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά ενός αυτοκινήτου (επιδόσεις, ευελιξία και άνεση), με τα πιο τυπικά απαιτούμενα των επαγγελματικών μεταφορών (χώρος, εύκολη φόρτωση, αξιοπιστία), και που βελτιώνει τα δυνατά σημεία της προηγούμενης σειράς με μια πλήρη γκάμα οχημάτων μεταφοράς προσωπικού. Το 2008 ήταν η χρονιά του νέου Fiorino: φτιαγμένο να ικανοποιήσει τις πιο πρόσφατες ανάγκες των αστικών μεταφορών εμπορευμάτων, για εκείνους που περνούν πολύ χρόνο ταξιδεύοντας ή πραγματοποιούν παραδόσεις (για παράδειγμα, έμποροι, τεχνίτες, εταιρείες παροχής υπηρεσιών ή μεταφορείς). Μοναδικό και καινοτόμο, με πρωτότυπο και δυναμικό στυλ, ευρύχωρο, συμπαγές, εύκολο στη φόρτωση, ευέλικτο στην κίνηση και προσιτό στη συντήρηση, κέρδισε το διάσημο βραβείο «International Van of the year 2009" -διεθνής αναγνώριση για αυτό το ασφαλές και ευέλικτο όχημα που "μπορεί να φτάσει εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν".
πηγη: www.fiatprofessional.gr
|
