ALFA ROMEO
Ιστορία
Η εταιρεία που έγινε η Alfa Romeo ιδρύθηκε το 1907 ως “Darracq Italiana” από έναν αριστοκράτη του Μιλάνο, τον Cavaliere Ούγκο Στέλλα (Ugo Stella), σε συνεργασία με την γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία του Αλεξάντρ Νταράκ. Η εταιρεία ξεκίνησε την παραγωγή οχημάτων Darracq στην Νάπολη. Όταν όμως η συνεργασία ναυάγησε ο Στέλλα και άλλοι Ιταλοί επενδυτές μετέφεραν την παραγωγή σε ένα εργοστάσιο στο Μιλάνο και η εταιρεία μετονομάστηκε σε ALFA. Το πρώτο αυτοκίνητο της νέο-μετονομασθείσας εταιρείας ήταν «24ΗΡ» από τους 24 ίππους που απέδιδε ο κινητήρας (1910). Η ALFA επίσης ενεπλάκη σε αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού, με τους οδηγούς Φραντσίνι και Ροντσόνι να οδηγούν στον αγώνα του Τάργκα Φλόριο (Targa Florio) το 1911. Η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συνέβαλε στην αναστολή της παραγωγής της εταιρείας για τρία χρόνια.
Το 1916, πρόεδρος της εταιρείας έγινε ο ναπολιτάνος επιχειρηματίας Νικόλα Ρομέο. Κάτω από τη διοίκηση του Ρομέο, το εργοστάσιο της εταιρείας τροποποιήθηκε ώστε να παράγει πολεμικό υλικό για τα ιταλικά και συμμαχικά στρατεύματα. Πυρομαχικά, κινητήρες αεροσκαφών και ανταλλακτικά, όπως επίσης και ατμομηχανές ήταν τα προϊόντα του εργοστασίου την εποχή του πολέμου. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ο Ρομέο απέκτησε τον πλήρη έλεγχο της ALFA, και η παραγωγή οχημάτων ξεκίνησε πάλι το 1919. Το 1920 το όνομα της εταιρείας άλλαξε σε Alfa Romeo, με το μοντέλο Torpedo 20-30HP να γίνεται το πρώτο μοντέλο με το σήμα της νέας εταιρείας.
Το 1923, ο Βιττόριο Τζάνο μεταπήδησε στην Άλφα Ρομέο από τη Φίατ, κυρίως χάρη στην επιμονή ενός νεαρού οδηγού αγώνων της Άλφα, του Έντσο Φερράρι (Enzo Ferrari), για να αντικατασταθεί ο Τζουζέπε Μερόσι ως αρχισχεδιαστής της εταιρείας.
Το πρώτο αυτοκίνητο υπό την σχεδιαστική επιμέλεια του Τζάνο ήταν το P2 Grand Prix, το οποίο και κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα για το 1925. Μία νέα σειρά κινητήρων με μικρή χωρητικότητα με 4, 6 και 8 κυλίνδρους σχεδιάστηκαν υπό την επίβλεψη του Τζάνο. Οι κινητήρες αυτοί ήταν όχι μόνο δυνατοί αλλά και αξιόπιστοι. Το 1928 ο Νικόλα Ρομέο αποχώρησε από την εταιρεία και η Άλφα Ρομέο έφτασε κοντά στην πτώχευση, ύστερα και από την λήξη των αμυντικών συμβολαίων της. Το 1933 η εταιρεία επέζησε χάρη στην ιταλική κυβέρνηση, που είχε τότε αποτελεσματικό έλεγχο. Η Άλφα έγινε όργανο της Ιταλίας του Μουσολίνι και εθνικό έμβλημα. Ο ίδιος ο Μουσολίνι διέθετε Άλφα και αρεσκόταν να την οδηγεί. Το εργοστάσιο της Άλφα βομβαρδίστηκε κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και η εταιρεία αγωνίστηκε για την επιστροφή της στην κερδοφορία μετά τον πόλεμο. Τα μεγάλα πολυτελή οχήματά της αντικαταστάθηκαν από μικρότερα, μαζικής παραγωγής.
Μέχρι το 1970 πάντως, η εταιρεία βρέθηκε πάλι σε δεινή θέση λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η ιταλική κυβέρνηση αποχώρησε από την εταιρεία το 1986 και η Φίατ εξαγόρασε την εταιρεία και δημιούργησε ένα νέο όμιλο εταιρειών, την Alfa Lancia SpA, ώστε να παράγει οχήματα των εταιρειών Άλφα Ρομέο και Λάντσια.
Ιστορία του Σήματος της Άλφα Ρομέο [Επεξεργασία]
To 1910 ανατέθηκε σε ένα σχεδιαστή (τον Ρομάνο Κατανέο) ο σχεδιασμός ενός νέου σήματος για τη νεοσύστατη μιλανέζικη φίρμα A.L.F.A. Σύμφωνα με την ιστορία, όταν ο Κατανέο περίμενε το τραμ στο σταθμό της Πιάτσα Κοστέλλο στο Μιλάνο, εμπνεύσθηκε από το σήμα της πόλης του Μιλάνο και από το οικόσημο της σπουδαίας οικογένειας Βισκόντι (τον ερυθρό σταυρό και την ασπίδα με το ερπετό) που βρισκόταν πάνω από την πόρτα του Castello Sforzesco. Το ερπετό που εμφανίζεται στο εν λόγω σήμα είναι σύμφωνα με τον μύθο ένα αιμοβόρο ων που κατοικούσε δίπλα στον ποταμό που διέσχιζε το Μιλάνο. Το ερπετό αυτό έτρωγε τους περαστικούς, μέχρι που ένας πρόγονος της οικογένειας Βισκόντι ανέλαβε επιτυχώς να το εξοντώσει.
Με τη βοήθεια του αρχισχεδιαστή Μερόσι, τα σχέδια του Κατανέο συνδύασαν τόσο το έμβλημα της πόλης του Μιλάνο, όσο και αυτό της οικογένειας Βισκόντι σε κυκλικό μοτίβο, περικυκλωμένο από έναν μπλε μεταλλικό δακτύλιο που περιείχε με άσπρα γράμματα τις λέξεις ALFA-ROMEO και MILANO χωρισμένες από δύο κόμπους.
Ιστορικά Μοντέλα
Alfa Romeo Cars | |
---|---|
1910 |
1910-1920 24 HP |
1920 |
1921-1922 20-30 HP |
1930 |
1931-1934 8C 2300 |
1940 | |
1950 |
1950-1958 1900 |
1960 |
1962-1968 2600 |
1970 |
1970-1977 Montreal |
1980 |
1983-1994 33 |
1990 |
1992-1998 155 |
Αγωνιστική Ιστορία
Η Alfa Romeo κατάφερε αρκετές νίκες σε αρκετές κατηγορίες, όπως αυτή της Φόρμουλα 1 (άρθρο) και σε αυτή των πρωτοτύπων. Οδηγοί Alfa που όμως δεν είχαν σχέση με την εταιρεία επίσης έλαβαν μέρος ως ξεχωριστές συμμετοχές, με πολύ καλά αποτελέσματα. Η επανάσταση στην Alfa ήρθε το 1923, όταν προσελήφθη ο Βιττόριο Τζάνο από τη Fiat και σχεδίασε την απόλυτα επιτυχημένη σειρά κινητήρων στα τέλη της δεκαετίας του 1930 (όταν βέβαια η Alfa άρχισε να χάνει στους αγώνες, ο Τζάνο απομακρύνθηκε αμέσως). Στην δεκαετία του '30, ο Τάτσιο Νουβολάρι (Tazio Nuvolari) κέρδισε το πρωτάθλημα Mille Miglia σε μια Alfa Romeo 6C 1750.
H Alfa 8C 2300 κέρδισε το πρωτάθλημα των 24 ωρών του Λε Μαν, από το 1931 μέχρι το 1934, ενώ η εταιρεία αποσύρθηκε από τους αγώνες το 1933, μετά την εξαγορά από το ιταλικό κράτος. Το αγωνιστικό μέρος των Άλφα Ρομέο ανέλαβε τότε η Scuderia Ferrari (άλλωστε ο ιδρυτής της Ferrari, Έντσο Φερράρι, ήταν αγωνιστικός οδηγός της Alfa και ύστερα προχώρησε στην παραγωγή των δικών του αυτοκινήτων). Το 1935, η Alfa Romeo κέρδισε το Γερμανικό Γκραν Πρι με οδηγό τον Νουβολάρι. Το 1938, ο Μπιοντέττι κέρδισε το πρωτάθλημα Mille Miglia με μια 8C 2900B Corto Spyder, η οποία επικράτησε ύστερα να λέγεται το μοντέλο "Mille Miglia" (Μίλε Μίλια, μτφ. Χίλια Μίλια).
To 1950, o Νίνο Φαρίνα (Nino Farina) κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1 με μια 158 με υπερσυμπιεστή και το 1951 ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (Manuel Fangio) κέρδισε οδηγώντας μια Alfetta 159.
To μοντέλο Tipo 33 ήταν ο ηγέτης της κατηγορίας πρωτοτύπων από το 1967 ως το 1977.
Η Alfa στην λαϊκή κουλτούρα
Την δεκαετία του 1960, η Άλφα Ρομέο έγινε γνωστή για τα σχετικά μικρά οχήματά της και ιδιαίτερα για αυτά που ήταν σχεδιασμένα για την ιταλική αστυνομία, όπως η Giulia Super και η 2600 Sprint GT.
Πριν από την εξαγορά της από τη Fiat, η Alfa Romeo χρησιμοποιούσε τολμηρούς τρόπους προώθησης των αυτοκινήτων της, ενώ συνεχώς χρησιμοποιούσε διάφορους τρόπους πειραματιζόμενη με νέες λύσεις για τα αυτοκίνητά της, ακόμα και με το ρίσκο της μείωσης του μεριδίου αγοράς της. Πολλές φορές μάλιστα, η εταιρεία χρησιμοποιούσε ανορθόδοξες και αντισυμβατικές φόρμες στην σχεδίαση των αυτοκινήτων. Σε ένα αγγλικό φυλλάδιο πωλήσεων αναφερόταν χαρακτηριστικά:
Η Alfa Romeo Giulia 1600 SS – Για τον άνδρα που έχει τα πάντα, αυτό είναι το αυτοκίνητο που θα του κάνει παρέα. … Η τιμή του είναι 2394.1.3 λίρες (μαζί με τους φόρους). Ακριβό; Φυσικά! Τι άλλο θα περιμένατε μία χειροποίητη Alfa να είναι;
Στα ιταλικά, ο ιδιοκτήτης μιας Alfa Romeo λέγεται «Αλφίστα» (Alfista), ενώ ένα σύνολο ιδιοκτητών λέγονται «Αλφίστι» (Alfisti). Το 1967, στη διάσημη ταινία του Ντάστιν Χόφμαν, «Ο Πρωτάρης», έκλεψε την παράσταση η Alfa Romeo “Spider” (γνωστή ως “Duetto” ή ως “Osso di Seppia”). Η Spider ήταν σχεδιασμένη από τον Πινινφαρίνα (Pininfarina).
Επιστροφή στις ΗΠΑ και μεταστροφή με νέα μοντέλα
Το 1995 η Alfa σταμάτησε να εξάγει αυτοκίνητα στις ΗΠΑ. Από επίσημες πηγές αναφέρεται ότι η Alfa μπορεί να επιστρέψει στην αμερικανική αγορά με γκάμα νέων μοντέλων. Κατά πηγές και κατά πάσα πιθανότητα τα μοντέλα αυτά θα είναι οι νέες Alfa Romeo 159 και Alfa Romeo Brera. Αυτά τα μοντέλα μαζί με τις Alfa 147 και Alfa GT και φυσικά τον προκάτοχο της Alfa 159, την 156, ήταν τα πρώτα μοντέλα ανταποκρινόμενα πλήρως στη νέα φιλοσοφία της εταιρείας. Σπορ αυτοκίνητα με υψηλά επίπεδα πολυτέλειας, δυναμικό σχεδιασμό και γερές δόσεις οδηγικής απόλαυσης.
πηγη: el.wikipedia.org